Βιβλίο 2005

Ο Μάγος της Φωτιάς

2005 Εκδόσεις Ηλέκτρα Συγγραφέας: Γιολάντα Τσιαμπόκαλου (Sadahzinia) Εικονογράφηση: Στάθης Μερικές φορές κάποιες ιστορίες, απλά, δε σου κάνουν εύκολα τη χάρη να τυπωθούν στο χαρτί. Το ‘χουν αυτό το κακό συνήθειο τα παραμύθια, κι όχι μόνο συνήθειο αλλά και ελάττωμα. Τόσο που σε βασανίζουν μπαινοβγαίνοντας στις σκέψεις και στις διηγήσεις σου και μες στα μυστικά σου. Θρονιάζονται σε σκονισμένα συρτάρια ή στις άκρες των ονείρων σου κι από εκεί σου ανατρέπουν κάθε απόδραση στην φαντασία. «Ο Μάγος της Φωτιάς» είναι μια τέτοια ιστορία, που δεν ήθελε να γραφτεί… Ίσως επειδή ο μάγος του παραμυθιού θα προτιμούσε να είναι ένας από κείνους τους Μάγους που περιέγραφαν οι στίχοι του B.D.Foxmoor (Active Member) το 2001 όταν τους πρωτοτραγούδησε ο Σωκράτης Μάλαμας: «…Από τα πέρατα της γης/ ‘φέραν της φωτιάς οι μάγοι/ ονείρατα φιλόξενα/ μήπως και σπάσουνε οι πάγοι. / Μήπως θαρρέψει ο άνθρωπος/ και ψάξει στα χαμένα/ και βάλει χώρια τα καλά/ χώρια τα χρεωμένα…» Επηρεασμένη από αυτό το τραγούδι, λοιπόν, άρχισα να γράφω τον «Μάγο της Φωτιάς» - τυχαία – στις 10 του Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς… Την άλλη μέρα συνέβησαν τα γεγονότα στην Νέα Υόρκη. Και το σημείο που είχε μπει η τελεία το προηγούμενο βράδυ έλεγε «… χύθηκε κόκκινο κρασί πάνω στους χάρτες. Από τη Βόρεια Ιρλανδία ως το Αφγανιστάν.» Κι όπως όλα πάγωσαν εκείνες τις μέρες, έτσι, και το παραμύθι, πάγωσε και μπήκε λειψό μες στο συρτάρι για κάμποσους ακόμα μήνες. Στο μεταξύ, το καλοκαίρι του 2003, διασκεύασα τον «Μάγο της Φωτιάς» για μια θεατρική παράσταση που έγινε στο Θέατρο Πέτρας…. Κι ο Μάγος ξαναβγήκε στους δρόμους. Σεπτέμβρης ήταν – πάλι – όταν βρέθηκα πρώτη φορά με τον Στάθη που με μεγάλο μεράκι και σεβασμό εργάστηκε πάνω στο κείμενο – παρέα κολλητή με τον Μάγο – και έβαλε σε σειρά τα χρώματα, τα σχήματα και του κουβαριού τα νήματα. Δυο κουβέντες από τον Στάθη: Έχω εικονογραφήσει πολλά βιβλία, κυρίως παιδικά κι αρκετά παραμύθια Ήταν πάντα για μένα μια κάθαρση. Για έναν πολιτικό γελοιογράφο (που ταυτίζεται με την δουλειά του, κι αγαπά τον κόπο της), ο πέραν της καθημερινής τύρβης κόσμος των ιστοριών, είναι κάτι σαν τα όνειρα του ταξιδιώτη: το πριν, το μετά και το μέσα της διαδρομής. Μ’ έναν τρόπο παιδικό, χωρίς «σχολές», εκλογικεύσεις και κατηγοριοποιήσεις. Έτσι αναλόγως της ιστορίας (η οποία πάντα σου υπαγορεύει τον δικό της «τρόπο» να την αφηγηθείς εικαστικά) οι δύο διαστάσεις της εικονογράφησης γίνονται πολλές (αν χρειάζεται) ή μένουν «βυζαντινές» (πάλι αν χρειάζεται), αρκεί να μπορέσουν να αγγίξουν και να αποδώσουν την ψυχή της ιστορίας. Από τις συγκινήσεις όμως που οι εικονογραφήσεις μού έχουν δώσει την δυνατότητα να νοιώσω, εντονότερες ήταν εκείνες που προέκυψαν από εικονογραφήσεις που είδα παρά από εικονογραφήσεις που ο ίδιος προσπάθησα να πλάσω. Έτσι παραμένω ένας ευσυγκίνητος αναγνώστης εικονογραφήσεων. Μάλιστα, όσον πιο πολύ μεγαλώνω, τόσον οι εικόνες απ’ τον Τομ Σώγιερ ή τον Δον Κιχώτη ή τον Τεν-Τεν με ταξιδεύουν στα σχήματα και τα χρώματα της ίδιας μου της εύθραυστης και χάρτινης αθανασίας. Με τον «Μάγο της Φωτιάς» τα βρήκαμε σαν γνώριμοι από καιρό. Ο ίδιος και η παρέα του μου διόρθωσαν τα λάθη που έκανα, όταν πήγα να τους σκιτσάρω για πρώτη φορά στο χαρτί. Μέσ’ απ’ αυτό το πρώτο αδέξιο σχήμα τους πιάσαμε την κουβέντα. Κι έτσι βγήκαμε στις ζωγραφιές που μας άρεσαν περισσότερο, αυτές που βλέπετε. Φαντάζομαι, θα υπάρχουν κι άλλες εκδοχές, καλύτερες – «την άλλη φορά» μου είπαν ο Μάγος και η παρέα του, «στην επόμενη ιστορία». Και βάλαμε πλώρη για αυτές τις σελίδες… ΣΤΑΘΗΣ Σ. Υπόθεση του βιβλίου: Ο Μάγος της γης, ο Μάγος του νερού και ο Μάγος του αέρα ήταν κάποτε πανίσχυροι και κρατούσαν την ισορροπία στον κόσμο. Η μυστική του δύναμη ήταν ένα μαγικό κουβάρι που με τη μαγική του κλωστή κράταγε τους ανθρώπους δεμένους κι αγαπημένους, δίχως κακίες και μίση. Όμως – καθώς οι μάγοι εμπιστεύονταν τους ανθρώπους - εμπιστεύτηκαν το μαγικό κουβάρι στους βασιλιάδες τους για να συνεχίσουν το έργο τους. Κι ενώ τους προειδοποίησαν τί έπρεπε να προσέξουν, οι απρόσεκτοι βασιλιάδες τα έκαναν μούσκεμα. Το κουβάρι διαλύθηκε, και οι μάγοι θύμωσαν. Μα οι βασιλιάδες, άπληστοι καθώς ήταν αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες του κόσμου και να εξουδετερώσουν τους μάγους της φύσης. Έτσι, με σχέδια πανούργα μόλυναν το νερό, τη γη και τον αέρα και σιγά – σιγά έκλεψαν από τους ανθρώπους πλούτη, αλλά κυρίως τη μνήμη και τα όνειρά τους. Οι ισχυροί του κόσμου, λοιπόν, οι βασιλιάδες, είχαν συγκεντρώσει στα χέρια τους όλη τη δύναμη, ενώ τριγύρω τους είχαν εξαθλιώσει τα πάντα Έμενε, μονάχα μια ελπίδα που οι βασιλιάδες δεν είχαν υπολογίσει μέσα στην άγνοια και την βιασύνη τους: ο Μάγος της Φωτιάς…